تاریخچه قبرس شمالی رو هم اینجا هستیم تا مروری کنیم: کشور قبرس ، کشوری در شرق دریای مدیترانه است که سومین جزیره پرجمعیت این منطقه به شمار می‌آید. این کشور به دو قسمت اصلی شمالی و جنوبی تقسیم می‌شود، جمهوری دموکراتیک ترکی قبرس شمالی برخلاف همسایه جنوبی خود، از واحد پولی لیر پیروی کرده و هزینه‌های زندگی نیز در آن بسیار پایین است. در واقع مقرون به صرفه بودن زندگی در قبرس شمالی یکی از مهم‌ترین دلایل مهاجرت به این کشور است.
در طی سال‌های اخیر مهاجرت به قبرس شمالی طرفداران بسیاری پیدا کرده است. از آنجایی که قبرس جنوبی جزئی از اتحادیه اروپا به شمار می‌آید، اخذ ویزای آن سخت‌تر و زندگی در آن گران‌تر است، به همین دلیل اغلب افراد قبرس شمالی را ترجیح می‌دهند. همچنین ورود به این کشور همچون ترکیه برای شهروندان ایرانی نیازی به ویزا نداشته که این امر فرآیند مهاجرت را ساده‌تر می‌سازد.
در قسمتی از تاریخچه قبرس شمالی ، جزیره قبرس شمالی متحد در آگوست ۱۹۶۰، پس از اینکه یونانی‌ها و ترک‌های قبرس موافقت کردند که طرح‌های مربوط به خود را برای انوسیس (اتحاد با یونان) و تکسیم (در ترکی به معنای «تقسیم») کنار بگذارند، از حاکمیت بریتانیا استقلال یافت. این توافقنامه شامل قبرس تحت قانون اساسی بود که پست‌های کابینه، کرسی‌های پارلمانی و مشاغل خدمات ملکی را بر اساس یک نسبت توافق شده بین دو جامعه تقسیم می‌کرد. در عرض سه سال، تنش‌ها بین یونانی‌های قبرس و ترک‌های قبرس در امور اداری ظاهر شد. به ویژه، اختلافات بر سر شهرداری‌های جداگانه و مالیات، بن بست را در دولت ایجاد کرد. در سال ۱۹۶۳ رئیس جمهور ماکاریوس تغییرات یک جانبه‌ای را در قانون اساسی با ۱۳ اصلاح پیشنهاد داد. ترکیه و ترک‌های قبرس اصلاحات پیشنهادی را رد کردند و مدعی شدند که این تلاشی برای حل و فصل اختلافات قانون اساسی به نفع یونانی‌های قبرس و تنزل وضعیت ترکیه از بنیانگذاران دولت به وضعیت اقلیت و حذف قانون اساسی آنها بود و پادمان در این فرآیند ترک‌های قبرس علیه 13 اصلاحیه در دادگاه عالی قانون اساسی قبرس (SCCC) شکایت کردند.
سرانجام در 25 آوریل 1963، SCCC تصمیم گرفت که 13 اصلاحیه ماکاریوس غیرقانونی است. حکم دادگاه عالی قبرس نشان داد که ماکاریوس با عدم اجرای کامل تدابیر قانون اساسی را نقض کرده است و به ترک‌های قبرس اجازه بازگشت به موقعیت‌های خود در دولت بدون پذیرش اصلاحات پیشنهادی قانون اساسی داده نشده است. همچنین در سال ۱۹۶۳، شاخه یونانی قبرس دولت طرح آکریتاس را ایجاد کرد که سیاستی را ترسیم می‌کرد که ترک‌های قبرس را از دولت حذف می‌کرد و در نهایت منجر به اتحاد با یونان می‌شد. این طرح بیان می‌کرد که اگر ترک‌های قبرس مخالفت کنند، باید «قبل از مداخله قدرت‌های خارجی، با خشونت تحت سلطه قرار گیرند».
تقریبا با حمله شبه نظامی یونانی‌های قبرس به ترک‌های قبرسی در نیکوزیا و لارناکا، خشونت‌های بین‌اجتماعی آغاز شد. اگرچه TMT (یک گروه مقاومت ترک که در سال 1959 برای ترویج سیاست تقسیم) ایجاد شد اما مورخ درگیری قبرس، “کیت کایل” خاطرنشان کرد که “شکی نیست که قربانیان اصلی حوادث متعددی که طی چند ماه آینده رخ خواهد داد، ترک‌ها خواهند بود در سپتامبر ۱۹۶۴، دبیرکل وقت سازمان ملل متحد گزارشی از بررسی دقیقی از تمام آسیب‌های وارد شده به املاک در سراسر جزیره در طول ناآرامی‌ها انجام داد که این نشان می‌دهد در ۱۰۹ روستا، که بیشتر آنها روستاهای ترک‌نشین قبرسی یا مختلط هستند. ۵۲۷ خانه ویران شده و ۲۰۰۰ خانه دیگر در اثر غارت خسارت دیده اند».
غارت گسترده روستاهای ترک نشین قبرس باعث شد ۲۰۰۰۰ پناهجو به مناطق تحت کنترل مسلح عقب نشینی کنند ، جایی که برای ۱۱ سال آینده در آنجا ماندند و برای زنده ماندن به مواد غذایی و پزشکی از ترکیه تکیه کردند. ترک‌های قبرس گروه‌های شبه‌نظامی را برای دفاع از مناطق تحت پوشش تشکیل دادند که منجر به تقسیم تدریجی جوامع جزیره به دو اردوگاه متخاصم شد. خشونت همچنین شاهد تلاش هزاران ترک قبرس برای فرار از خشونت با مهاجرت به بریتانیا، استرالیا و ترکیه بود. سرانجام با حضور ویژه و قابل توجه نظامیان ترک، در تاریخ ۲۸ دسامبر ۱۹۶۷، اداره موقت ترک قبرس تاسیس شد.
در ۶ ژوئیه ۱۹۷۴، ماکاریوس، دولت یونان را متهم کرد که گارد ملی قبرس را به ارتش اشغالگر تبدیل کرده است. در ۱۵ ژوئیه ۱۹۷۴، حکومت نظامی یونان و گارد ملی قبرس از کودتای نظامی قبرس یونانی در قبرس حمایت کردند. نیکوس سامپسون طرفدار انوسیس جایگزین رئیس جمهور ماکاریوس نیز به عنوان رئیس جمهور جدید شد. در ۲ آگوست ۱۹۷۵، در مذاکرات در وین، توافقنامه تبادل جمعیت بین رهبران جامعه رئوف دنکتاش و گلافکوس کلرید تحت نظارت سازمان ملل متحد امضا شد. بر اساس این قرارداد، ۱۹۶۰۰۰ یونانی قبرسی ساکن در شمال با ۴۲۰۰۰ قبرسی ترک ساکن در جنوب مبادله شدند. یونانیان ارتدوکس قبرسی در ریزوکارپاسو، آگیوس آندرونیکس و آگیا تریادا تصمیم گرفتند در روستاهای خود بمانند و همچنین مارونی‌های کاتولیک در آسوماتوس، کارپاسیا و کورماکیتیس. این تهاجم منجر به تشکیل اولین نهاد اداری مستقل قبرس شمالی تحت عنوان ” اداره خودمختار ترک قبرس” در اوت ۱۹۷۴ گردید.
در سال ۱۹۷۵، دولت فدرال ترک قبرس (Kıbrıs Türk Federe Devleti) به عنوان اولین گام به سوی یک کشور فدرال قبرس در آینده اعلام شد، اما توسط جمهوری قبرس و سازمان ملل رد شد. قبرس شمالی به طور یکجانبه در ۱۵ نوامبر ۱۹۸۳ با نام جمهوری ترک قبرس شمالی اعلام استقلال کرد. این موضوع توسط سازمان ملل متحد با قطعنامه ۵۴۱ شورای امنیت رد شد.
کشور قبرس شمالی امروزه با وجود تنش‌های تاریخی زیاد چه در قدیم و چه در قرن پیش، با تقریبا داشتن نیم قرن استقلال و تقویت خود در کلیه زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، آموزشی، فرهنگی و… تبدیل به کشوری مستقل و قدرتمندی به نوبه خود شده و در میان کشورهای اوراسیایی، یکی از برترین مقاصد برای مهاجرت تحصیلی، کاری، سرمایه‌گذاری، سفر و تفریح گردیده است.
شهر نیکوزیا یا نیکوسیا بزرگ ترین شهر قبرس است. زمانی که از قبرس بدون پیشوند سخن می گوییم یعنی هر دو بخش شمالی و جنوبی این کشور مدنظر ماست. امروزه قبرس شمالی و جنوبی طی یک اقدام شهر نیکوزیا را به دو بخش تقسیم کرده اند و همچنان این شهر را به عنوان پایتخت می شناسند با این تفاوت که بخشی از این شهر به عنوان پایتخت قبرس شمالی و بخش دیگری از آن به عنوان پایتخت قبرس جنوبی شناخته می شود. بسیاری از ارگان ها و سازمان های بین المللی، تجاری، سیاسی، کالج ها، دانشگاه ها و … در پایتخت قبرس شمالی واقع شده اند.
زیباترین و بزرگترین شهر کشور قبرس است و به عنوان تنها شهر دو تکه جهان شناخته می شود که بخشی از آن در قبرس ترکی و بخشی دیگر در قبرس یونانی است. طی موافقت نامه میان مسئولین هر دو کشور عبور و مرور شهروندان قبرس شمالی و یونانی به بخش مقابل بدون مجوز و صرفا از طریق کارت شناسایی صورت می گیرد. این شهر مهم ترین مرکز ممکن برای صنعت گردشگری در قبرس شناخته می شود که البته امورات مهم قبرس شمالی را نیز در خود جای داده است.